لباس هایشان را عوض کرده اند و می گویند زنده ایم پس حمله ایران نابودگر نبوده است!.می گوئیم، عملیاتِ" وعده صادق"، این بار و فقط این بارو فقط این بار یک تنبیه، ان هم با اطلاع!!!؛ یک تنبیه بود. لطفا توجه فرمایید!فقط پیچاندن گوش،نه
ساطور زدن بر گوشت!
لطفا توقف وتامل فر مایید: هر واژه ای بار معنی خاص خودش را دارد وواژه تنبیه ،یعنی کوچو وکو تولوی سیاسی،  بنشین سرجات،تو در میدان مصاف چند ساعته با ایران به تلی از خاکستر تبدیل می شوی.
نکته مهم این بود که رهبر حکیم فرمودند: تنبیه خواهد شد،نفر مودند انتقام،یا انتقام سخت.
 لطفا توجه فرمایید این عملیات با  همه عظمت ورعبی که برای دشمن داشت  ورعب ودلهره ای که بر خوش نشینان صهیو نیسم گذاشت، برای ایران به مثابه تله انداختن برای روباه پوشالی وروبا ههای هم پاله اش بود .
 فقط یک هشدار بود برای هوشیار کردن دشمن که اگر دست از پا خطا کند، باید دست و پا را در" آتل" ببندد. ما قصدِ کشتار و تلفات گرفتن از دشمن نداشتیم. این شیوه بزرگوارانه رهبر وملت ایران است که از دیرباز هم بدان اهتمام داشته ایم. در برابر دشمنِ بعثی که "تا می توانست، می زد و خون می ریخت" ما" تا می توانستیم، نمی زدیم" و هرگز به اصرار در خون رغبت نداشتیم حتی اگر دشمن با تمام توش وتوان و ناجوانمردی بدان عادت داشته باشد. در این موضوع هم به همان مرامنامه التزام داشتیم، لذا ۷۲ ساعت قبل از شروع عملیات، برخی کشور ها را مطلع کردیم. مطمئن بودیم که این هم به اطلاع صهیونیست ها می رسد تا مردم را، حتی صهیونیست ها را، به پناهگاه ببرند. ما به عملیات به انجامِ گسترده عملیات بر اساس وعده ای که به ملتِ خود داده بودیم، پای بند بودیم. به این که این بار نه توسط نیروهای محور مقاومت، نه در کشور ثالث، که مستقیم از خاکِ خود، وبخشی از ان را از مر قد شهید زاهدی،به عمق را هبردی دشمن شلیک کردیم و  دشمن را در هم کو بیدیم.
 پیشتر، سربازان جنگِ روانی صهیونیست ها در شبکه های اجتماعی به تمسخر می نوشتند مرکز موساد در تلاویو است نه در اربیل. ما هم برای تحقیرشان، عمق خاکی را هدف گرفتیم که پایتخت اش تلاویو است. پایگاهِ هواییِ "نواتیم" و "نگو/ نقب" را زدیم. تا بگوئیم با مردم و لو صهیونیست های نژاد پرست هم -فعلا- کار نداریم.
 این اقدام را هم در قالبِ "دفاع مشروع" و بر اساسِ بند ۵۱ منشور سازمان ملل متحد به انجام رساندیم تا دنیا بداند که جمهوری اسلامی ایران، در اقداماتِ تنبیهی خود هم مقررات بین المللی را رعایت می کند. آن هم در برابر دشمنِ افسار گسیخته ای که به هیچ قاعده و قانون و اخلاقی پایبند نیست. تفاوت ما با دشمنان ما هم در همین الزام بینشی است. در رعایتِ اخلاق در نهایتِ برخورد. باری، این عملیات، بیش از آن که نظامی باشد، سیاسی بود. تبیینِ روشن خطوط قرمز جمهوری اسلامی. با این بیانِ صریح که هر کس از آن رد شود، زیرِ پایش را قرمز خواهد دید. قرمز از خونی که از سراسر وجودش جاری خواهد بود. این پیغام را هم به همه طرف ها داده ایم؛ زمانِ بزن در رو به تمامه تمام شده است. بزنندچندها برابر، می خورند. اصرار بر مقابله داشته باشند، بیشتر می خورند. ما تعارف نداریم. به صریح ترین کلمات، دکترین دفاعی مان را تعریف کرده ایم. فعلا هم این مرحله تنبه را پایان یافته تلقی می کنیم اما اگر دشمن، خباثت کند، موج طوفانی وخروشمان برخواهد خواست از دریای خشم مقدس ما؛ که جز به شستن آن دیارِ مغصوب و مظلوم، از لوثِ وجودِ اشغال گران کثیف، آرام نخواهد شد. این هشدار را جدی بگیرید تا آن روز جلوتر نیفتد.